گوشه‌ای از جنایات اسدالله علم
گوشه‌ای از جنایات اسدالله علم
25فروردین سال‌مرگ اسدالله علم
در دوران دولت علم اتفاقات مهمی به وقوع پیوست که اولین آن تصویب لایحه ضد اسلامی #انجمن‌های_ایالتی_و_ولایتی در 16 مهر ماه سال 1341 بود. این لایحه نقطه آغازی شد برای شروع قیام بر علیه رژیم شاه بود . لذا با مخالفت‌های شجاعانه و افشاگرانه امام مواجه و موجب بیداری و همراهی بسیاری از مردم و علمای کشورشد.
به دنبال شکست رژیم در قضایای انجمن‌های ایالتی و ولایتی، دولت علم بار دیگر خواست قدرت خود را در مصاف با روحانیت به رخ بکشد. به این منظور کوشید که به مناسبت 17 دی ماه – سالروز #کشف_حجاب_رضاخانی در سال 1314 – زنان بی حجاب را برای رژه خیابانی و تظاهرات بر علیه اسلام و روحانیت به راه اندازد. اما حضرت امام که با هوشیاری کامل مراقب اوضاع بود، طی پیامی به دولت علم هشدار داد که در صورت وقوع چنین حادثه ای علمای همان روز را به مناسبت فاجعه مسجد گوهر‌شاد مشهد عزای عمومی اعلام خواهند کرد.
بعد از آنی که امام رفراندوم غیرقانونی و دروغین شاه را تحریم کردند در این میان عَلَم نخست‌وزیر علاوه بر ساواک و چاقوکش‌ها، به نیرو‌های نظامی و انتظامی فرمان داد تا وارد عمل شوند و معترضان را در هر شهر و دیاری که هستند سرکوب نمایند. آنها به سوی مخالفان انقلاب سفید آتش گشودند، و چاقوکش‌ها و چماقداران رژیم نیز با شعار جاوید شاه کسب و کار و زندگی معترضان را غارت و نابود کردند.
علم بعدها اعتراف کرد که او محرک واقعی شاه در این مبارزه بر علیه مخالفان بوده و شاه را به مقاومت در برابر روحانیون تشجیع می کرده است. حتی علم دستور داد عده‌ای از کارکنان شرکت واحد تهران ملبس به لباس روحانیت شده و سپس آنها را به استقبال شاه در قم بردند تا در مراسم سخنرانی شاه در 4 بهمن 41 شرکت نمایند و به دروغ چنین وانمود کنند که بخشی از روحانیت طرفدار شاه هستند و به پیشوازش آمده‌اند.
اوج جنایات و خوش رقصی علم برای دربار جنایت وی در #15_خرداد بود، عملکرد علم در دوران نخست وزیری و خاصه در برخورد با امام و روحانیت مخالف به‌ویژه در واقعه 15 خردادآنقدر بد و زننده بود که حتی برخی از دوستان رژیم نیز سخن از بی کفایتی او به میان آوردند.
چنانکه محمد درخشش، وزیر فرهنگ کابینه دکتر امینی ، ده روز پس از این واقعه (42/3/25) در دیدار مخفیانه با جاسوس سفارت امریکا در تهران گفت: «اگر اعلیحضرت واقعاً پیشرفت مردم خود و تجدد و دمکراسی ایران را می‌خواست، مسلماً آن را با انتخاب دولت عَلَم نشان نمی داد. (فصلنامه پانزده خرداد، ش35، صص166_169)
به رسانه رسمی بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی