چهارشنبه سوری در خراسان؛

چهارشنبه سوری در خراسان؛

خراسانی ها در شب چهارشنبه سوری نزدیک غروب آفتاب هفت بوته ( یا سه بوته) آتش در وسط کوچه و یا در صحن حیاط گذاشته و به اصطلاح خودشان  بُتَّه روشن می کنند. سپس پیر و جوان و کوچک و بزرگ از روی بوته های آتش می پرند و برای دفع پلیدی ها این شعر را می خوانند:

زردی ما از تو   

سرخی تو از ما

زنهایی که بچه ی کوچک و شیرخوار دارند، بچه های قنداقی را در بغل گرفته شادی کنان و قهقهه زنان آن ها را از روی آتش رد می کنند. در دهات خراسان در موقع پریدن از آتش می گویند:

اَلا به در بلا به در

دزد و حیز از دِها بدر

و به این طریق آل ها و دزدها و بلاها را از ده خود دور می رانند.

پس از آن آتش را می گذارند تا آخر بسوزد زیرا خاموش کردن آتش و فوت کردن به آن را بد می دانند. وقتی آتش تا آخر سوخت و خاکستر شد یکی از اعضای خانواده خاکسترش را برمی دارد می برد سرچهارراه  می ریزد تا باد ببرد.( بعضی از خانواده ها  عقیده دارند که خاکستر این آتش را باید یک دختر نابالغ جمع کند و سر چهارراه بریزد، سپس به در منزل آمده و در بزند. اهل خانه از او می پرسند: کیه؟ جواب می دهد: منم، می پرسند: از کجا می آیی؟ می گوید: از عروسی. می پرسند: چه آورده ای؟ جواب می دهد: تندرستی! و به این طریق عقیده دارند که پلیدی ها را دور کرده و در عوض شادی و تندرستی برای خود فراهم کرده اند.)....

پس از مراسم آتش افروزی برای دفع قضا و بلا، مقداری زغال( که علامت سیاه بختی است) واندکی نمک( که علامت شور چشمی است) و یک سکه دهشاهی( کوچکترین سکه- علامت تنگدستی) در کوزه ی سفالینی که قبلا برای این کار تهیه کرده اند انداخته و هر یک از افراد خانواده یکبار کوزه را دور سر می چرخاند و نفر آخری آن کوزه را به بالای بام می برد و از آن جا  به میان کوچه پرتاب کرده  و می گوید: درد و بِلای خَنَه رَه رِختُم به تویِ کوچه  و به این طریق سیاه بختی و شورچشمی و تنگدستی را از خانه ی خود دور می سازند....

ابراهیم شکورزاده بلوری

عقاید ورسوم مردم خراسان

منبع:ارگ

ابراهیم_شکورزاده

آداب_و_رسوم_خراسان

چهارشنبه_سوری

TarikhMashhad