روضه ۲۵۰ ساله در مشهد! مروری بر تاریخ یک روضه ۲۵۰ ساله در مشهد

روضه ۲۵۰ ساله در مشهد!

مروری بر تاریخ یک روضه ۲۵۰ ساله در مشهد

سیده نعیمه زینبی

خانه بوی حسینیه می‌دهد. یک حسینیه کوچک خانگی در دل محله بهارستان. چند پله ما را به فضای بالایی فرا می‌خواند.راهروی کنار آشپزخانه به حیاط راه دارد که شلوغی آن خبر از پخت غذا می‌دهد. بساط آشپزخانه برپاست تا شام عزاداران را تهیه کند.

جلوی در خانه در خیابان سحر چند پرچم منقوش به نام ائمه نغمه خوان در باد هستند. صدای زنگ را در سرسرای خانه می‌پیچانیم تا یکی به استقبالمان بیاید. نوه بزرگ آقای دانش ما را خوشامد می‌کند. کفش‌هایمان را می‌کَنیم. کنار راهروی ورودی چند ردیف بزرگ جاکفشی که تا سقف رفته است ما را یاد حسینیه‌ها می‌اندازد. چند پله را بالا می‌رویم تا به فضای اصلی خانه وارد شویم.

پیرمرد با چند دختر و پسر نوجوان انتظارمان را می‌کشند. از آنجا که قرارمان این است که آقا بزرگ همراه با نوه‌ها برای مصاحبه حاضر شوند کاملا انتظارش را داریم که با چنین جمعی روبه‌رو شویم. روضه‌شان به جا مانده از یک مجلس قدیمی در دل بمرود شهرستان قائن است. این روضه اکنون متعلق به میرزا محمدعلی دانش متولد بمرود قائن در تاریخ ۱۱/۴/۱۳۲۵ است.

تاریخچه زندگی اجدادشان به وزارت در دربار صفوی و سپس نادرشاه باز می‌گردد. حتی نقل است که کسی که تاج نادر را بر سرش گذاشت جد پدری‌شان میرزا محمد اکبر منشی است. او نویسنده یکی از منظومه‌های قدیمی عاشورایی در سال ۱۱۷۰ هجری با نام «مقامات حسینی» است که نسخ خطی آن در کتابخانه و مرکز اسناد مجلس به شماره ۹۰۹۴۶ موجود است. سند روضه‌شان را از زمان منشی بمرودی دارند تا ادعای ۲۵۰ ساله بودن روضه‌شان مستند باشد. حالا ما با یک روضه روبه‌روییم و سه نسل. روضه‌ای که از نسل منشی بمرودی به پسرانش در نسل‌های بعدی رسیده است و سپس از سال ۵۴ توسط محمدعلی دانش همراه با هجرت تعداد زیادی از بمرودی‌ها به مشهد آورده شد و حالا با نظارت خودش به دست نوه‌هایش اداره می‌شود. حضور نسل جوان و نوجوان در کنار بزرگ‌ترها، راز ماندگاری این میراث ارزشمند است که امید حفظش را برای بزرگان خاندان دانش دوچندان می‌کند./شهرآرا

Tarikhmashhad