تا حالا به تفاوت بین عکس گرفتن جوونها با مسنترها دقت کردید؟ جوونها اغلبشون انگشت رو میذارن روی دکمه و با سرعت عکس میگیرن. ولی قدیمیترها، با دقت و حتی شاید حوصلهسربر کادر رو تنظیم میکنن و یه دونه عکس میگیرن.
شاید جوونترها اینو به خوبی حس نکنن که قدیمها با دوربینهای آنالوگ ما چه حالی میشدیم وقتی وسط یه ماجرا، مثلا یک مراسم، یک سفر یا... فیلم دوربین یهو تموم میشد! برای همین باید به تعداد عکسهایی که میگرفتیم دقت میکردیم. احتمالا همین احتیاط هنوز در ذهن ما باقی مونده.
چقدر عکس پیش ما ارزش داشت، چقدر مهم بود.
لذت دیدن عکسهای چاپ شده بعد از ماهها واقعا غیر قابل وصفه. یه پاکت پر از عکسهای چاپ شده که بعضیاش مال مهمونی عید نوروز بود، چندتای بعدیش عکسهای سیزدهبدر و ... .
چقدر ذوق میکردیم. میشستیم و ماجراهای داخل عکسها رو با هم مرور میکردیم و کلی خوش میگذشت. انگار همه اون ماجراها دوباره زنده و تکرار میشد.
کسانی که اون دوره رو تجربه نکردن هیچ وقت مفهومی که «عکس» برای ما داشت رو درک نمیکنن. اون جادو و لذت «عکس» در همون سالها باقی موند.
متن و تصویر : هنرمند مشهدی ؛ علی میری
دانشنامه مشهد
TarikhMashhad